Een Nederlands spel
Verdient een Nederlandse pagina ;)
De kracht van POLDERS:
Meer dan een spel
Over dit project
Voor mij kwam dit project precies op het goede moment. Ik was net afgestudeerd van mijn studie games en ging steeds meer twijfelen over de games industrie want een product maken wat heel verslavend kan zijn en zorgt dat mensen meer achter hun computer gaan zitten, is niet heel nobel. Bovendien is een game maken ook veel computerwerk en ik begon me steeds meer te realiseren dat de echte wereld buiten is en niet opgesloten in m'n kamer achter mijn bureau. In mijn uitzoekfase en richtingloosheid dacht ik 'als ik toch even de weg kwijt ben, kan ik net zo goed expres verdwalen en op reis gaan.' Ik begon te denken dat de antwoorden die ik zocht misschien gewoon niet in Nederland zijn. Dat de passie en connectie met mensen en plekken ergens anders vanzelf gaat en dat dat in Nederland gewoon lastig te vinden is. Maar na twee maanden reizen voelde ik me nog meer verdwaald dan voorheen... Tot ik aan POLDERS mocht werken. Een game gebaseerd op Nederland waarin je met molens je eigen land ontgint en met Townscaper-achtige 'mechanics' aesthetische Nederlandse dorpen bouwt. Dat klonk precies als een project waar ik op zat te wachten.
Toen ik hoorde dat ik deze freelance klus (mijn eerste betaalde game project!) had binnen gehaald, ben ik gelijk dat weekend naar Delft gegaan om te tekenen, inspiratie op te doen en te achterhalen wat Nederland Nederland maakt. En nu bijna twee maanden later realiseer ik me steeds vaker wat voor een positieve impact dit spel heeft op mijn leven. Ik kijk met zo veel meer aandacht en liefde naar de wereld om me heen. Ik loop door Delfshaven en opeens heb ik een gesprek met een molenaar, omdat ik had opgemerkt hoe groot de molen daar is, waarna hij uitlegde dat dat gebruikelijk is voor een stadsmolen, omdat die boven alle gebouwen moet uitsteken om wind op te vangen. Logisch, maar nooit eerder over nagedacht! Ik fiets naar werk en ik zie hoe de zilvergroene bladeren van de knotwilgen compleet de takken doen verdwijnen terwijl ze een paar weken terug nog goed zichtbaar waren door de paar geelgroene bladeren van de vroege lente. Ik zie lammetjes op een polder staan en ik bedenk me opeens hoe handig het eigenlijk is om je vee op een polder te zetten omringt met sloten, want ze kunnen geen kant op en je hebt maar 1 hekje nodig. Laatst nog, fietste ik met een vriend in de avondschemer en ik zei 'kijk hoe mooi het licht door de bomen schijnt en hoe zacht het gras eruit ziet', waarna hij zei dat het leuk is dat dat soort dingen me opvallen. Alles wat ik toen dacht was 'dat is de kracht van POLDERS.' Ik ben met zo veel meer aandacht naar mijn omgeving gaan kijken terwijl ik vier maanden geleden nog wakker lag denkend dat de games industrie mijn niet zou kunnen brengen wat ik zoek; verbondenheid met de wereld om me heen, een reden om naar buiten te gaan en bovenal, me weer thuis kunnen voelen in Nederland. Er zijn zo veel games die een soort 'escapism' bieden, een virtuele wereld waarin je je uren, dagen en nachten in kan verliezen. En ondanks dat ik de waarde zie van dit soort entertainment, een soort rust na de hektiek van het echte drukke leven, vond ik het als game developer altijd zonde dat we iets maken waardoor je eindeloos in je eentje kan wegteren achter je scherm. Zo alleen en zo afgesloten van alles en iedereen. Dat is een gevoel wat ik goed kende en probeerde te ontsnappen.
Ik had nooit gedacht dat het antwoord op mijn kleine 'net-afgestudeerd-wat-moet-ik-nu-crisis' zo dicht bij huis was en nog steeds in de industrie waar ik stiekem toch de grootste passie voor heb. POLDERS is me aan het leren dat games geen escapism hoeven te zijn. Geen verslaving of reden om binnen te zitten, maar een ode aan Nederland die de geschiedenis, de schoonheid en het landschap benadrukt op een manier dat je beter om je heen gaat kijken. Dat je momenten hebt door de dag heen waarop je denkt 'oh vandaar!' en 'dat was me nooit eerder opgevallen, maar wat is dat eigenlijk mooi'. Ik dacht lange tijd dat het gras ergens anders groener was, maar pas nu zie ik dat het gras hier groen is.
Het is een grote verantwoordelijkheid en uitdaging om te zorgen dat deze kracht van POLDERS ook voor anderen zo'n positieve bijdrage kan hebben, maar ik twijfel er eigenlijk niet aan dat het gaat lukken (en dat die kracht ook nu al z'n werk doet). De gesprekken die zijn geopend alleen al door POLDERS te delen met anderen heeft me laten inzien hoe veel we eigenlijk gemeen hebben met z'n allen en hoeveel behoefte er is naar een spel dat de waarde van Nederland benadrukt. Het opent gesprekken, zorgt voor verbondenheid en het is een onbewuste herinnering om met meer waardering en aandacht te kijken naar het alledaagse leven en de schoonheid om ons heen. Dat is wat POLDERS voor mij doet en hopelijk ook voor anderen.
